[roman]

Hedef göstermeden başka bir işe yaramıyor yazdıkların.

Niyetin farklı olabilir onu ancak sen bilebilirsin ama yazının muhtevası, ruhu hedeftir.

Bu hedefler için can atan binlerce yeni yetmeler bulunmakta Faşist cenahların, guruhların içinde.

Ve zaman o zaman.

Ne fark eder ki değilmi, bir Elif Şafak, bir Orhan Pamuk ve diğer aydınların keklik gibi teker, teker vurulmaları değil mi???

İnsan dediğin nedir ki, nasıl olsa bir gün ölecek, ha Faşist namlular ile vurularak can vermişler, ha Tanrının sunduğu yaşam süresine kadar yaşamışlar!!!

Utanç duyulması gereken ve bir o kadar da insanı ürküten hiç bir şekilde önü ve arkası düşünülmeden, yada düşünülerek ( belki de isteyerek) bu tür yazılar sunmak ve yazmaktır.

Nedir ki insan yaşamı ve canı şu altı buçuk milyarlık dünyada ha bir eksik, ha bir fazla.

Kim ağzını açarsa, kim düşünürse, kim yazarsa vur gitsin.

İşte Faşizmin ayak sesleri böyle duyulur.

Hep birlikte, el birliği ile getireceksiniz.

Buna ihtiyacınızda bulunmakta.!!

Ya sonrası???

Tarih her zaman öğreticidir, tüm Faşistler döktükleri kanda boğulmuşturlar.

Beni ürküten de bu, YETMEDİ Mİ DÖKÜLEN KANLAR???

Kanların, cesetlerin üzerinde kim yaşayabilmiş bu güne kadar???