[roman]

Yaşamın, insaların, yaşadıkları gezegenin de uzayın bir parçası olduğunu ve kendilerinin de bu sonsuzluğun içinde bulunduklarını anladıkları zaman bu yazılanları anlayabilirler.

Bunu bilemeyen, kavrayamayanlar da yalnızca bu tür ilkellikler ile yaşadıklarını ve mutlu olduklarını ve çok önemli olduklarını düşünürler.

Bilmezler ki evrende ki varlıklarının mikroskop ile bile görünmediğini..

Bilmezer ki o daha gelişmiş mikroskobun icadınıda bilimcilerin yaratabildiğini.

Ancak bu sayade evrende bir fizik olarak kendilerinin varlığının keşfedebileceğini...

Ve sevgili Tanrının evrenin en büyük bilimcisi olduğunu!!!

Görünen ve görünmeyenin ama hissedebilinenin özünden, hem bilgi ve hem sevgi ile yaratıldığını, evrensel ruha ve fiziğe sahip olunduğunu!!!

Ve kendisinin de beyin, fizik ve ruh olarak evrensel olduğunu!!!

İşte bunu bir gün kavrayabilirse bu yobaz takımı sevgili Tanrının ne anlama geldiğine ait biraz olsun bir bilgiye sahip olabilir.

Bilimcilerden nefret edebilen Tanrıdan nefret eder.

Tanrı görünen ve görünmeyen tüm evrenin en büyük bilimcisidir.

Bilim deneyimlerin somutluluğuyla ortaya çıkan maddeselliktir.

Radikal maddecilik yalnızca elde ki var olan veriler ile sınırlıdır, bu bana yetmemekte.

Ben evrenin bir parçasıyım, yaşadığım dünya evrenin bir parçası, dünyamız uzayın yani evrenin bir parçası ve bu dünyada yaşayan hepimizde uzaylıyız.

Bunun daha ötesine bilgimiz yetmediği için madde dışı bırakmaktayız ve yanlış.

Daha dünyalı bilim evrenin oluşumu ile ilgili bilgisini henüz tamamlayamadı ve yolun ilk sokağında, uzay boşluğunun en önemli olan ve yoğun bir kütle olan kara enerjinin ne olduğu bilinmemekte. Ama zaman gelecek mutlaka bilinecek.

Her şey mutlaka kendi özüne dönecektir, insanda, bilimde, dinde.

Öz yaradan...