[belissima5]

Ateist bir adam bir gün ormanda geziyor ve etrafindaki güzelliklere bakiyormus.
Aniden arkasinda kocaman bir ayi belirmis ve adami kovalamaya baslamis.
Adam var gücüyle kaciyormus ama ayi
da yaklasmaktaymis.
Dakikalarca süren bir kacisin sonunda adamin ayagi takilmis, ayi adamin üzerine atlayip pencesini kaldirmis.
Tam vurmaya hazirlanirken adam, "Allahiiiiiiim" diye bagirmis.
Bir anda zaman durmus, ayı donmus, ormandaki nehir bile akmaz olmus, orman kararmis ve gökyüzünden bir isik hüzmesi adamin üzerine parlamis.
Derinden gelen ilahi bir ses adama:
- yillarca bana inanmadin, yaratilisi kozmik bir kazaya bagladin, sana bu durumda yardim etmemi mi istiyorsun? seni sevgili bir kulum mu saymaliyim?
Adam utanc icinde ama inadindan da vazgecmeden "biliyorum" demis:
- bunca yildan sonra dindar biri olmayi istemem haksizlik ama belki ayiyi dindar yapabilirsiniz.
O ses, "peki" diye karsilik vermis ve isik kaybolmus.
Nehir tekrar akmaya baslamis, her sey eski haline dönmüs.
Ayi pencesini indirmis, iki pencesini de göge dogru cevirip "Allahim" demis:
- senin rizkinla orucumu aciyorum; hamdolsun verdigin nimetlere!