ne yapmali?
bu sorum herseyi bilmis ve homosexuelligin bir hastalik veyaki kötü bir aliskanlik dir diyenler?? ibneligi birakmak bukadar kolaymi???
duygu bu his bu.. durum böyle olunca bir insan öyle kolayca birakamazsa?? ne yapmali??
kendim icin konusayim.. bir sey varki-- cogu lezbiyenim diyen kadinlarin bile bazi erkek türlerinden farki yok, yani istedikleri tek birsey var genelde..(bilmiyorum anlatabiliyormuyum)..ama ben ne yapabilirim-- o sicakligi, o sevgiyi bir erkekde bulamiyorum!! aramadimda, yanlizca yasiyamadim ve yasiyamiyorumda!
sunuda bilelim, ibne dediklerimizede günümüzde gay deniliyor!
bende bir homosexuellim.. denemedim demiyorum..cok kez denedim..! ama maalesef öyle seyler basima geldiki bu deneyim icerisinde.. hatta ki sirf yaninda oturup sohbet ettigimizi düsündügüm bir "erkek" (deneyim icerisinde de degildim o an) bana hayatimda isitmedigim iftiralar atti!
beni ailem red etti lezbiyenim diye.. ben onlari su halimle bile atamadim.. ama suc benimmi-böyle hissediyorsam? simdi ne yapmaliyim? ölmelimiyim sizce?
buda bir günah degilmi?
kim nederse desin.. hatta gay`lik lezbiyenlik kabul de edilmesin.. hislerine güvenip inanan her kul gizlide olsa yasamaya devam edecektir!
ha sunuda yazayim.. benim tanidigim bir cok gay bir `normal` erkekten daha duygusal ve ask-sevgi konularinda daha zarifdir.. bazen bende keske dönse diyorum..
simdi ``özgürkiz20``nin yegeni.. sizce istemezmi baba olmayi, veya ki aile kurmayi?
cok bilmis gibi olacak.. ama gercektende öyle.. kendisini asiga cikarip ben böyleyim diye bildiyse eminim fazlasiyle duygusal oldugundan dir.. ve onunla bir derinlere dalsan- gör bak ne bosluklar bulacaksin!
önemli birsey vardir-- onu yanliz birakmamalisin..bir dert, sohbet ortagi olmalisin ona-- eminimki buna düsündügünden fazla ihtiyaci vardir!
***ARSENA.. canim ablam, bizleri böylesine desteklemen, hatta ki dogru olmasada gercek olan seylere daha farkli daha DOGRU bakman-- süpersin**
|