elveda "hüzün" merhaba "sevinc"
Seni tanıdıktan ve gönlümü bir daha çözülmemek üzere Sarı-Lacivert renklerine bağladıktan sonra yaşadım o eşsiz ve tarif edilmez sevinçleri...
Kimi zaman o sevinçlerin gözbebeklerinde Cemiller,Alpaslanlar,...
Kimi zaman Selçuklar,Müjdatlar,...
Kimi zaman Oğuzlar,Rıdvanlar,Aykutlar vardı...
Kimi zaman babasının omuzlarında Sarı-Lacivert atkısı ve beresiyle yeşil çimlere bakarak gülümseyen ve FB li olmanın ayrıcalık ve gururunu küçücük avuçlarındaki alkışlarla dünyaya haykıran bir çocuğun,..
Kimi zaman liseli ve üniversiteli ?delikanlar?ın heyecanlarıyla karışık çoşkun tezahuratlarının,taze hayallerinin,genç ve canlı umutlarının herc ü merc olduğu Yüreklerin,..
En güzel anlarını,en güzel hatıralarını iflah olmaz bir tutkunun kurbanı olarak Sarı-Lacivert sevda uğruna yeşil çimlere gömen ve ?yitirilmiş duygular?ın sahibi olan bakışlarını Tuncay?a,Serhat?a,Kemal?e Lefter ve Can?ı,Oğuz ve
Aykut?u yeniden görebilmenin ve izleyebilmenin taze umutlarıyla çeviren ve dili olmayan yüreklerinin sevda hamallığını yapanların,..
?SEVİNÇLERİ?nde yaşadık,yaşattık en güzel anlarımızı,en mümtaz hayat portrelerimizi ?Lacivert atlas? üzerinde Sarı pırıltılar yayan bir ?elmas?olarak çizdik yürek galerilerimizde...
O,sevda fırçalarımızın yürek levhalarımız üzerine çizdiği ?en müstesna? resimdi...
Mutluyduk ve gururlıyduk o eşsiz ?BAHÇEMİZ?in muazzam güzelliğinde...
Umutsuzluk ve ?hicran? bizim lügatimizde tanımadığımız kelimeler ve kavramlardı...
Fakat son zamanlarda içine girdiğimiz ?gaflet? girdabı daima sevinçlerin hüküm sürdüğü ?BAHÇEMİZ?de yerini ?hüzün?e bırakmıştı...
Artık sevincin çocukları olan ?bahar? ve ?vuslat?ın şen kahkahaları yerine ?hüzün?ün cocukları ?hazan? ve ?hicran?ın çirkin çığlıkları duyulur olmuştu ?BAHÇEMİZ?de...
Daha önceleri nice kara fırtınalar,nice kahpe darbeler savuşturan bu eşsiz Dünya ve ona gönül verenler İstiklal Harbi?nden beri taşıdıkları o ?mücadeleci ruh?u yeniden dirilttiler
gönüllerinde,küller altında kalan sevda ateşlerini yeniden yaktılar yüreklerinde,umut ışıklarını yeniden çaktılar gözlerinde...
Onların düşmesini ve yıkılmasını bekleyenler bu ?diriliş? karşısında korku ve telaşa kapıldılar...Mücadele ve rekabette geride kalmanın verdiği korku ve endişe ile ?meşruiyet ?dışında çareler aradılar,?derinler?e yaslanarak emek ve alınterinin
ürünü olan kazanımlara ve başarılara sırt çevirdiler...Kimi küçük başarıları ve ?haram kazançları?,mazilerinde kara bir leke bırakma uğruna,helal kazançlara tercih ettiler...
Kime karşı?..
?Şan ve Şeref yürüyüşü?nde kendisine gönül veren milyonların desteğinde ?YALNIZ? kalan
Sarı-Lacivert?e karşı..!
Yalnızız ama gururluyuz...
Yalnızız ama ayrıcalıklıyız....
Yalnızız ama milyonların gönüllerinde ve yüreklerinde rakipsisiz...
Artık ?hazan? rüzgarları önümüzde değil;arkamızda...
Artık ?hicran? değil yüreklerimizi kuşatan;?vuslat?tır...
Esen bahar rüzgarlarıdır,gelen ?vuslat ?kokularıdır...
Ve artık ?BAHÇEMİZ?de sevincin cocukları vardır...
Şükrü Saracoğlu?nda,...
Samandıra ve Dereağzı?nda,..
Sosyal tesislerimiz ve rehabilitasyon merkezimizde,..
Gazetemiz ve günden güne büyüyen dergimizde,..
Yeni kurulan tv kanalımızda,
Ve ?Halkın Takımı?nın kendi halkına sunulan Borsa hizmetinde,..
Babasının omuzlarında gülümseyen çocukların,liseli ve üniversiteli ?delikanlar?ın,yarım veya
çeyrek asırlık sevdalı yüreklerin SEVİNÇLERİni görüyoruz,yaşıyoruz...
Ve gururla,..
Ve gözbebeklerindeki taze umutlarla izliyorlar kaliteli ve
tecrübeli ayaklarla geleceğin yıldızları olacak genç ayakların
Sarı-Lacivert atlas üzerindeki ?elmas? buluşmasını...
Ve sonuç ne olursa olsun biliyorlar ki;..
?GELECEK? kendilerinin..!
Şimdi ?hüzün? başkalarının ?Sarayları?nı ve ?Çarşıları?nı
kuşatırken;..
Onlar ?sevinç?e yeniden kucak açıyorlar...
Elveda ?hüzün?,merhaba?sevinç? diyerek..!
Sevgiler,
PIERRE VAN HOOIJDONK
|