Her seven adsiz bir kahramandir
UNUTMA Ki
Sen uykusuzluk nedir bilir misin
Tırnaklarınla yastıgını parçaladın mı
Gözlerini tavana dikip
Düsündügün oldu mu bütün gece
Ve bütün bir gün
Belki gelir ümidiyle bekledin mi hiç?
Gelmeyince
Seni aramayınca
Ölesiye agladın mı?
Sonra çekilip en koyusuna yalnızlıkların
Ona ait ne varsa
Bir bir hatırladın mı
Sen günden güne erimeyi bilir misin
Dev bir agacın vakarı içinde ölmeyi
Bir teselli aramayı
Issız parklarda, tenha sokaklarda
Ve bütün sehir uyurken uzaklarda
Deli divane yollara düsüp
Yaslanmıs bir köpek gibi
Eskimis bir gömlek gibi
Atılmıslıgını hissettigin oldu mu
Sevmekten
Günler geceler boyunca yürümekten
Elin, ayagın, kalbin yoruldu mu
Sen yalnızlıgın acısını bilir misin
Unutulmak bir hançer gibi saplandı mı sırtına
İçinde kıskançlıgın zehirli çiçekleri açtı mı
Bütün gururunu çigneyip
Sevdiginin geçtigi yollarda
Bastıgı toprakları egilip öptün mü
Sen çaresizlik nedir bilir misin
Sen yokluk nedir gördün mü
Yanan basını
Duvarlara vurup parçalamak geldi mi içinden
Sen her gün bin defa öldün mü
Böyleyim diye ayıplama beni
Bir gün kendimi
Sonsuzlugun koynuna bırakırsam
Yaralı ve yenik bir asker gibi
Darılma
Unutma ki
Her seven adsız bir kahramandır
Unutma ki
insan; sevebildigi kadar insandır.
Ümit Yasar Oguzcan
*Platonik askim Dxxxx"e
|