Gelenegin KEHF ASHABI ( Eshab-i kehf )
Hadis ilmi Buyurur ki:
Eshabi kehf, magara arkadaslari demektir.
Bu mübarek kimselerin isimleri, Yemliha, Mekselina, Mislina, Mernus, Debernus, Sazenus, Kefestatayyus ve köpekleri Kitmirdir.
Hz.Isa dan sonra, din düsmanlari cogalip, her tarafi fitne kapladigi zaman, Eshabi kehf, sarayda görevli iken, dinlerini korumak icin her seylerini terk edip, Efsus=Tarsustaki magaraya hicret ettiler. Eshabi kehfin bu serefe kavusmalari hicret ettikleri icindir. (Mektubat i Rabbani c.2, m.68)
O tarihte kral, Roma imparatorlarindan Dokyanus olup, zalim biriydi. Putlara tapardi. Daha sonra tanrıligini ilan etti. Putculugu kabul etmeyen müminleri, iskence ile öldürtüp, sehrin girislerine astirirdi.
Kral, bir ihbar üzerine, sarayda görevli, imanli genclerin durumlarini ögrendi. Onlari tehdit etti. Fakat onlar, putperestligi kabul etmeyerek, saray erkani icinde, Rabbimizin verdigi büyük bir cesaretle, “Ilahimiz, göklerin ve yerin Rabbidir” dediler. Kral, Ninovaya gidiyordu. Dönüsüne kadar, onlara mühlet verdi.
Bu esnada istisare edip, hicret imkani elde ettiler. Sehre yakin bir daga gittiler. Giderken, yolda Kefestatayyus ismindeki bir cobana rastladilar. Coban da iman edip yedincileri oldu.
Cobanin köpegi Kitmir de, bu gencleri birakmayip, arkalarindan takip etti. Köpek, salihlerin peslerinden gitmek sadakatini gösterdigi icin, (istisna olarak) Cennete girmekle sereflendi.
(Büyüklerin pesinden, yolundan giden de kurtulur)
Gencler, dagda, cobanin gösterdigi magaraya girip ibadet ediyorlardi. Yiyip iceceklerini daha tecrübeli olan Yemliha, kiyafet degistirip sehirden temin ediyor ve oradan bilgi getiriyordu.
Bu arada Dokyanus, Efsusta onlari aradi. Kactiklarini haber alinca, babalarina sordu. Onlar da, daga dogru gittiklerini söylediler. Dokyanus adamlari ile gidip, o magarayi buldu. “Burada ölsünler” diye magaranin agzini SIKICA kapattirdi.
Dokyanusun yakinlarindan iki mümin delikanli, bu genclerin kimliklerini ve baslarina gelen olaylari bir tasa naksedip, magaranin duvarina yerlestirdi.
Allahü teala genclere uzun bir uyku verdi. Üc asir uyuduktan sonra uyandilar. Kuran i kerimde buyuruluyor ki.
"Onlarin kalblerine metanet verdik. O yigitler (kralin karsisinda) ayaga kalkip, “Bizim Rabbimiz, göklerin ve yerin Rabbidir. Ondan baskasini ilah edinmeyiz” dediler." (Kehf 14)
"Biz, onlari (beden ve elbiseleri hic degismeden) uyandirdik ki, birbirine sorup hallerini bilsinler. (Allah in kudretine olan yakinleri artsin, nimetlerine sükretsinler.) Onlardan biri, “Ne kadar kaldık” dedi. “Bir gün veya daha az” dediler. (Uzamis sac ve tirnaklarina bakinca) “Ne kadar kaldigimizi Rabbimiz daha iyi bilir. Birinizi bu para ile sehre gönderin de, temiz yiyeceklerden erzak getirsin, dikkat etsin, kimseye bir sey hissettirmesin” dediler." (Kehf 19)
Bunlarin en olgunu olan Yemlihanin yine kiyafetini degistirip, kimseye bir sey sezdirmeden gidip ihtiyaclarini görüp gelmesini uygun gördüler.
Yemliha, Tarsusa gelince, sehri cok degismis buldu. Bir günde bir sehir nasil bu kadar degisir diye hayret etti. Nihayet bir firina girdi. Dokyanus zamaninda, onun adina basilmis olan altin parayi verince, firinci, bu adamin hazine buldugunu sanip hemen polise bildirdi. Yemlihayi tutup, “Buldugun hazineyi ver” diye tehdit ettiler. Yemliha ise, “Hazine falan bulmadim. Bu parayi dün evden aldim, bugün carsiya getirdim” dedi. Babasini ve tanidiklarini sordular. Yemliha söyledi. Onlar ise, “Burada öyle kimseler yok, sen yalan söylüyorsun” dediler. Cok SIKILDI. “Dokyanusa gidelim, o beni tanir” dedi. Onlar da “Dokyanus öleli üc asir oldu. Sen bizimle alay mi ediyorsun” dediler.
Padisahlari olan Salih Melik Tendrusa götürdüler. Bu padisah mümin idi. Yemliha, basindan gecenleri anlatinca, padisah, yakin adamlariyla birlikte, magaraya geldi, önceki halleri üzerine yazilan tasi okudu. Isimleri ve halleri anlasildi. Hepsinin boynuna sarilip, vedalastilar. Eshabi kehf de, tekrar eskisi gibi uykuya daldilar.
Eshab i kehf, Hz.Mehdi zamaninda uyanacak ve Onun askerleri olacaklardir. Hadis i serifte, "Eshab i kehf, Mehdi nin yardimcilari olacaktir" buyuruldu. (I.Süyuti)
|