Her seyden önce icimdeki gücün ve sevginin daha fazla farkinda olsaydim,
böyle bahar temizliklerine ihtiyacim kalmazdi.
Cok zorlandim korkularimla.
Birbirlerinin icine halkalar misali girmislerdi.
Kenetlenmislerdi adeta.
Ama onlari da sevgiyle cikardim. .
Bir bebek sefkatiyle , öperek, severek, oksayarak.
ve onlari yasamaktan, hem de bir zamanlar bir kabus gibi yasamaktan,
pismanlik duymadan cikardim.
Kizsaydim onlara, bagirip cagirsaydim.
yine dönüp dolasip geleceklerini biliyordum.
Güzel kokular geliyor icimden.
Saclarim hep parlak gibi dururdu ama parlak degilmis.
Ellerim her zamankinden daha yumusak.
tenim hic olmadigi kadar duru.
Bir su gibi sesim.
Temizlik yaptim bugün.
Bahar temizligi.
Nese ektim, hosgörü, güven, sevgi ektim.
Almadan vermeyi, sevilmeden de sevmeyi, paylasmayi ektim.
Saglik ektim, bol sihhat.
Korkusuzluklari ektim alabildigine.
Saatlerce ektim korkusuzlugu.
Cilginlik ektim, dogallik. Sonsuzluk.
Bagislama ektim.
Ask ektim her hücreme.
Cosku, heyecan, sessizlik ektim.
Tüm güzel fikirler sessizken geliyor bana.
Kabullenme ektim. Basegme degil. Oldugu gibi kabullenme.
Temizlik yaptim bugün...
Hem de tüm benligimde.
Bütün kaslarimi, sinirlerimi, kemiklerimi hatta kanimi bile temizledim.
En kücük yerlerine, kivrimlarina girmis, sinmis tüm pislikleri attim.
Kirginliklarimi disari cikardim ilk önce.
Görmeni isterdim.
Nasil da cok yer kapliyorlarmis, inanmazsin.
Bagislamayi yerlestirdim yerine özenle.
Titizlikle her birinin üstüne ektim tohumlarini.
Her yere, görebildigim, göremedigim her yere serptim.
Atarken kirginliklarimi, bakmadim neydi onlar diye.
Gecmisimden de bir parca kalsin istemiyordum.
Gelecek gecmisten cok daha fazla yasanasi.
Bakmadým, merak da etmedim.
Bagislamayi ekerken tekrar kirilmaktan korkuyordum belki.
Kiskancligimi cikardim.
Meger ben ne az kiskancmisim. Cok kolay oldu.
Sevindim.
Sanki kaybetmis bir esyami bulmus gibi oldum.
Cok sükür ki kin ve nefret yoktu yüregimde.
Nasil temizlerdim hic bilmiyorum.
Sira korkularima gelmisti.
Cikarmaya bile korktum önce.
Ne de cok alismisim onlarla yasamaya.
Bunca aci ve endiseye nasil alisilir,
icten ice bir sevgi nasil duyulur anlayamadim.
Yerini, topragini sevmis mor bir menekseydiler.
E nede olsa iyi bakmistim onlara.
Her gün yeni yeni korkular ekleyip, endiselerimle sulamistim.
Mutluluklarimi , ümitlerimi ne de cok ihmal ettigimi anladim o an.
Bu ilgiyi onlara verseydim, her gün onlari düsünüp birer umut daha
ekseydim; almadan verip, beklemeden sevseydim.
Biliyorum benden alisik degilsiniz böyle seylere 
ama hayat sürürizlerle dolu insanlarda önyargiyla 