sevmek
Her insan sevmistir
hayatinda, annesini sevmistir, babasini, aldigi arabasini kardesini, esini,
arkadasini sevmistir ama hic bir sevgi sevgiliyi sevmek gibi olmamistir.
Sevilmemek ne kadar acidir,
... kimimiz biliriz, kimimizse zaten bilmeyiz "sevilmemek nedir?" Onlari
hep bi seven olmustur ama asil sorun ne biliyor musunuz, "onlari mi sevmislerdir
yoksa onlarin olan baska seyleri mi!?" Bunu böyle düsündügümde bazen
"sevilmemek daha iyi" diyorum, ne kadar aci verse de.
Sevilmek ne güzel
duygudur. Anneniz sever, bananiz sever, kediniz, köpeginiz sever, evdeki kusunuz
sever, siz iceri girdiginizde adinizi söyler. Arkadaslariniz vardir, onlar
sever sizi ama sevgilinizin sevgisi bir baskadir, o bir baska sever sizi size
göre o ölesiye sever.
Ücü de farkli
duygulardir sevmek, sevilmek ve sevilmemek ama ücü de vardir ta Adem'le
Havva'dan bu yana ve olacaktir da bundan sonra.
Birbirlerini tamamladikca
mutluluk getirir insana ne yaziktir ki her zaman tamamlayamazlar birbirlerini.
İnsanoğlu hep sevmek icin bir seyler bekler, "benim icin insan olsun
yeter" derken aslinda hep yalan söyleriz, karsinizdaki insandir ama
sevmezsiniz. Simdi biraz durun ve düsünün "ben de bunu yaptim mi?" diye,
biraz durun ve düsünün!
Düsündünüz mü? Bence
biraz gercekci olalim cocugumuzu sevmek icin iyi notlar bekleriz, saygi
bekleriz, yaramazlik yapmamasini bekleriz. Annemizi sevmek icin her dedigimizi
yapmasini bekleriz, hani babamizdan hep korkariz ya onu idare etmesini
bekleriz, disari cikarken babamizi sevmek icin ondan hep harslik isteriz
verdimi öperiz vermedi mi küseriz. Sevgiliyi sevmek icin ya yakisikli olmasini
yada güzel olmasini bekleriz, paranin önemi yok deriz de nedense hep hediye
bekleriz, kücücük bir sey yeter deriz de hep daha iyisini gördük mü baska
birinde kiskanir cekemeyiz.
An gelir severiz ama
sevilmeyiz bizde de bi eksiklik vardir, cünkü beklentiler hep farklidir. Kimi
zengin olsun ister sevecegi insan, kimi de yakisikli veya güzel belki de
romantik olmalidir ama o da paraya dayalidir aslinda ya duygusalik bazisi da
gözyasi bekler, duygusallik ister.
Sevgi hep satiliktir
aslinda, maddi yada manevi degerler bicmisizdir sevgimize. Degerini ödeyen alir
onu, severiz o zaman. Severiz de her zaman deger ödeyen bilerek ödemez, bu
degeri iste o zaman sevdigimize pisman oluruz ama satiliktir sevgimiz ve bedeli
ödenmistir.
Bir kizi severiz saclari
saridir belki de gözleri yesil, sevgimizin kaynagi budur ilgi duyariz sari saclara
veyahut yesil gözlere. Zaten hep ilgi duyduklarimizi sevmez miyiz? Neyi sevmisiz
de ilgimizi cekmemistir bi düsünün, önce ilgi duyup sonra sevmeyiz mi?
Kiz bedelini ödemistir
sevginizin ama istemeden cünkü bu onun dogasinda vardir, iste o zaman
sevilmezsiniz demek ki sevilmemekte hayatin icinde vardir.
Sevilmek tam tersine
siz ödemissinizdir bedeli, cocuksaniz cok uslusunuzdur belki de cok caliskan,
anneyseniz cocuklarinizin her istedigini yaparsiniz, babaysaniz her istedigini
alirsiniz, sevgili sizi seviyorsa onun da kalbini almissinizdir ya yakisiklisinizdir
yada güzel, belki de cok romantik veya duygusal.
Sonucta hayatin icinde
sevgi vardir ve sevginin icinde üc degisik olgu üc degisik duygu.
Ben kendimce siraladim
onlari belki katilirsiniz belki de katilmazsiniz.
Önce en kötüsü...
Sevilmemek aci verir.
Sevmek aslinda olayin
özüdür ama asla tek degildir, cünkü tek basina cok az sey ifade eder ya
sevilmektir onu tamamlayan yada sevilmemek.
Sevilmek en güzeli cünkü
seviliyorsunuzdur ve size kalan yannizca sevmektir.
|