[SevtapTuran]

Neden toprak alırız memleketten?

25 Şubat 2015, 08:04
Esat Halil Ergelen

Neredeyse 15 yıldır, biz mübadillerin memleket dediği Yunanistan'ın köylerine, kasabalarına, şehirlerine seyahatler gerçekleştiriyorum. Bu seyahatlerim sırasında bir konu dikkatimi çekti, neredeyse her ziyaretde ve neredeyse her yolcunun bir poşet dolusu toprak ile memleketten dönmesine tanık oluyordum.
Gelen herkes (ben dahil) atasının dedesinin mezarına bir parçada olsa memleket toprağından alıp atmak istemekteydi.
Doğrusunu isterseniz kendimde uyguladığım halde bu ritüeli ne kendimin , ne de diğer insanların neden yaptıkları hakkında bir bilgim yok. Ama demir eksikliği çeken çocukların yemek için toprağa saldırması gibi mübadillerin o toprakları alıp taşımalarına çok şahit oldum.
Bir gün Çotil’de köy meydanında mola verdik, tam hareket edeceğiz Burcu’nun aklına toprak almak geldi, otobüsün yarısı toprak alma telaşında ama köy bizim şehirlerden daha mamur olduğundan meydanda ara ki toprak bulasın, küçük bir alan bulundu ve kısa sürede hatırı sayılır bir çukur oluştu.
Tur lideri olarak ekibi uyarmadan da duramadım, dedim ki: ” Arkadaşlar bakın gittiğimiz her köyden poşetler dolusu toprak alıyorsunuz, Yunan milliyetçileri ‘Türklerin toprağımızda gözü var’ deyip duruyorlar, sayenizde Yunan halkı buna inanacak”!
Hep beraber güldük ama toprakları da en değerli hediye olarak yanımızda getirmeye devam ettik.
Bu akşam okuduğum bir anektod ile kendimce bu soruma yanıt buldum sizinle de paylaşmak istedim.
Talat Paşa Berlin’de sürgünde iken, birgün arkadaşlarına şunu anlatır:
“Ben Selanik’te iken çok sık Bulgar komitacıların sürgüne gönderilmelerine tanık oldum, limandan gemiye bindirilecekleri sırada, içlerinden birisinin işareti ile hep birlikte eğilirler toprağı öperlerdi. Bu onlar için vatana dönüş ümidinin bir ifadesi idi. Öptüğümüz toprak bizimdir. Buraya yine geleceğiz demek istiyorlardı.” Ve ekledi “bir gün bende vatanıma döndüğüm vakit bilir misiniz ne yapacağım?”
Arkadaşları “sizde onlar gibi toprağı mı öpeceksiniz?” diye soru ile cevap verdiler paşaya.
Talat Paşa: “Hayır, arkadaşlar” dedi, “Hayır, yiyeceğim! Çünkü onu öpmekle doyamayacağımı biliyorum”.
Ne Talat paşa ne de birinci kuşak mübadiller bir daha toprakları ile hasret gideremedi, topraklarına doyamadan gittiler ve sanırım bu bize malum oluyor olmalı ki, onlara her ziyaretimizde en güzel hediyeleri getiriyoruz, memleket topraklarını.
PAYLAŞ