Ileri demokrasi adimlari bir nebzede atmis gelismis devletleri toplumsal yapilarina baktigimiz zaman, Türkiye o ülkelerden cok farkli oldugunu görebiliriz. Tek din, dil, irk, mezhep gibi terimler küresellesen dünyada artik masallarda anlatilan sacmaliklardan baska hic birsey degil.
Önce asirlardir beraber yasadigimiz insanlarin temel özgürlüklerini kisitlayip ardindan da hepisini genellestirerek terörist unsurlari olarak görmek beyinsizlikten öteye gitmez ki bir devleti dil, din, irk bölmez, ancak egitimsizlik ve cehalet böler. Kendi beyindeki mantikli düsünme merkezinden cok, o beynin nerede oldugunu arayanlar böler ancak.
Türkiye Cumhuriyetin kurulusundan bu güne kadar Türkiye icinde hicbir zaman kürt ve türk halkinin kendi gözünde kisisel bir ayrimcilik olmamissa da devletin yaptigi yanlis politikasi ve özellikle 1980 den sonra olusan durumlar ayrimligi tetikleyerek devam etmektedir. 1984 de kurulan PKK bu ayrimciligi özellikle gündeme getirmektedir. O günden bu güne kadar on binlerce asker ilaveten yine bu ülkenin vatandasi olan gencecik siviller hic ugruna öldüler.
Ne zamandir bu topraklar ugruna türkler ve kürtler, canlarini, evlatlarini, mallarini, inanclarini, herseyini feda etmisler. Bunun sorumlulugu baskalarina atmak güzel ve kolay birsey, kesinlikle anlayabiliyorum ama kabul etmeliyiz ki fikir birligine ulasamayan yaklasik 80 milyon insanin yasadigi bir ülkeden bahsediyoruz. Ve bu fikirler ayirimlar üzerine kurulmus: türk/ kürt, türban/acik, alevi/ sunni, sag/ sol, laik/ dinci ves. ves. Bunlarin suclusu ne türk ne de kürt halkidir.
Uyanik olun, pimi cekilmis bomba gibi bu ayirimlara atlamayin.
|