Evvela sunu bir kavramamiz ve hatirlamamiz lazim. Uzayin sonsuz ve karanlik derinligi <sürekli genlesen ve böylece sürekli-hem de isik hiziyla- büyümekte> olan bir ortamdir. Biz, fani ve günahkar toz zerrecikleri, istedigimiz kadar yerimizde durmaya inat etsek te, bu bahsi gecen ortami <nereden ve ne zaman> izledigimiz cok önemlidir. Lakin, bizden baska , aynisina sahit olan yok bu kubbenin altinda. Gecenin serinliginde balkona cikip tüttürdügümüz sigaramizin dumanini havaya üflerken ve bunu gökyüzündeki yildizlarin piriltisina perde yaparken, bu birtakim yildizlarin pek umurunda bile degil.

Cünkü gördüklerimiz - parlayacagi kadar parlamis ve coktan sönmüslerin, ya da izledigimiz kimi yildizin gencligini veya cocuklugunun görece halidir bu. Su yorgun gözlerimize düsen izafi ve ilahi bir gercegin, görsel bir hale gelmesinden baska birsey degildir bu!

Degildir peki ama! Diyelim ki - bu düsünce temeline binaen, coook uzak bir yere gidip, ayni sekilde >ve hesabini dogru yapmissak eger< Ferruhun 9 yasindaki zamaninin isigini ve dünyasini, genlesen ve büyüyen fezamizda bulup ; Babasi Vehbi tarafindan komsunun kizi Filizin gögüslerine cimdik attigi icin - ceza olarak kilere kapatildigini, ve o: karanlik, küf kokan, ve farelerin cirit attigi o daracik kilerde, korkudan defalarca altina isedigini görebilir miyiz ?
...
Görebiliriz elbette, hem de su anda Ferruhun - simdi de ,o zamanlar da, o daracik ve karanlik ortamda - o unutmus oldugu ve yillardir aklina getirmedigi - ve yine aklina takilan > Kilostrofabi mi? Klavstrefobi mi? Yoksa Klostrofobi mi? Diye, hangisinin dogru yazilis bicimi olduguna konsantre olup, tekrar yasadigi o korkusunun bastirilip bastirilamayacagini bir bakista anlardik. Ayni zamanda da yine korkudan altina isedigini..

 Mit Zitat antworten