Türk erkegi sevdigi zaman saglam sever, terketmez, kiz isterse aninda basar nikahi..Yani öyle modern dünyanin cibilliyetsiz, zibidi erkeklerinde bulunan yavsak kaygilari yoktur; Sevdigiyle evlenir, ne is olsa calisip ona layik bir koca, cocuklarina layik bir baba olmaya calisir. Eve ekmek getirmek Erkegin görevidir ve bunun karsiliginda sadece eve geldiginde mutlu bir ailesinin olmasi ona huzur verir. Sevdigini sahiplenir, korur, kiskanir... Asimile olmadiysa tabii. Ama her gülün dikeni oldugu gibi onlarinda dikenleri var elbet: Bunlardan birisi ana kuzusu olmalari.
Kendi fikriyle hareket edebilen azdir. Her konuda Erkek olmaya özen gösteren türk erkekleri, konu aile oldugu zaman Erkekligini konusturamaz.Yumrugunu masaya vurup dinletemez kendi arzularini. Hala kücük bir oglan cocugu gibi davranir, pisiriklasir, bunun sonucunda kendi isteklerinden ödün vermek, hayatini istemedigi sekilde gecirmek olsa bile - ailesinin istekleri kendi isteklerinden önce gelir. Ve kendini ailesine kurban eder.... O hep iki arada bir derede kalir; Sevdigine sahip ciksa Ailesi, Ailesine sahip ciksa Sevdigi ona lanet okur; ama mutlaka birisi okur. Hayirlisi ne diyelim.. Dünya ne istedigini bilen, güclü erkeklerin dünyasi; güclü ve cesur erkek sevdigi kadina sahip olabilir ancak. Iste duygusal, koruyucu, sahiplenici, vicdanli, namuslu erkeklerimizin kusuru bu; Korkaklik ve gücsüzlük. Oysa kendi fikirlerinin sonuna kadar arkasinda duranin, istedigini alanin önünde bir gün saygiyla egilir her aile cocugunun dirayetinden emin olana kadar. Emin olunca vazgecerler kendi fikirlerini dayatmaya calismaktan.
Herseye rahmen insan sevilecekse bir türk erkegi tarafindan sevilmeli. Almanlarin sevgisi iki günlük olur. Türk erkegiyle kavusamasan bile "O" seni ömür boyu kalbinde yasatacaktir...
Evet türk erkegi farklidir; ama türk kadinida öyledir. Ne ararsan fazlasiyla vardir herkeste; Ask dersen ask, dram dersen dram... Duygusalligimizla, VEFA anlayisimizla, vicdanimizla, ahlakimizla, KESKIN ve gözü kara kararlarimizla, gururumuzla...Arabesktir sevgilerimiz, farkliyizdir diger milletlerden. Daha mi mutlu, daha mi basariliyiz? Bilemem, ama getirisi veya götürüsü ne olursa olsun ben bizi bu halimizle seviyorum. Insani yanimizi seviyorum.
"Bana mutluluk vermeyen seyi keser atarim" tarzi bencil asklarimiz yok bizim en azindan. Bize mutsuzluk verenide seviyoruz..sevebiliyoruz. Bu marifet kimde var? Mutlu edeni sevmek kolay, asil mutsuz edeni sevmek olay... "Vefa", "Fedakarlik" gibi türk degerlerinden kaynaklaniyor olsa gerek...