Işte Insan...
 

Bir zamanlar, liseyi bitirip üniversiteye girmek için ölüyordum;

Sonra, ölüyordum üniversite bitsin, işe başlayayım diye!

Derken, evleneyim, çocuklarım olsun diye ölmeye başladım…

Çocuklarım oldu, ‘ Ölürüm onlar için ’ diye düşünmeye başladım.

Büyüsünler, iyi yetişsinler diye ölümüne çalıştım;

An geldi, Ölürüm arkadaş emekli olmak için dedim kendi kendime!

Şimdi gerçekten ölüyorum ve birden farkına vardım ki,

YAŞAMAYI UNUTMUŞUM ...

Ne olur, sen de kendine yapma bunu.

Yaşadığın her anın kıymetini bil,

Her günün keyfini çıkar…

Hey arkadaş;

Para kazanmak için sağlığımızdan oluyoruz…

Sonra da, sağlığımızı geri kazanmak için paramızdan;

Hiç ölmeyecekmiş gibi yaşayıp, hiç yaşamamış gibi ölüyoruz...